Redkiler Kendilerini Ne Olarak Tanıtırlardı?

1850 doğumlu olan dedemin amcası, 110 yıl yaşamıştı. Yani 1960lar da vefat etmişti. Rewanda doğup, uzun yıllar Iğdırda yaşayıp, Ağrıda vefat etmiş.


Büyük amcam anlatır. Kendisi 19 yaşındayken, dedemin amcası vefat etmiş.

Dedemin amcası da, kendi dedesini görmüş. Onun dedesi de tahminime göre, 1750 ila 1780 yılları arasında doğmuş.


Şimdi asıl konuya geliyorum. Büyük amcam, babasının amcasına soruyor "deden kendini ne olarak tanıtırdı?"

Demiş " Bav kalê me vır da (Atamızdan dedemizden), biz kendimizi bildik bileli, büyüklerimiz kendilerine ya Redki derlerdi yada Zilli"

Dedemin amcasının dedesi gibi, benim rahmetli dedem de, ya Redki derdi yada Zilli. Biz küçükken bize şöyle öğretirdi:

Dînê me (dinimiz) İslam e
Navê milletê me (milletimiz) Kurmanc e (Kürt)
Bereka me (kabilemiz) Kumki ye
Êla me (aşiretimiz) Redki ye

Sonra da yedi baba ismi saydırır, ben her baba ismini söyledikçe de, bir tane para verirdi.

Ve ben yedi baba ismini saydıktan sonra da, rahmetli dedem her zaman şu nasihati verirdi;
"Kurmanc gotî, gereke heft bava bijmire."
(Kürt dedin mi, yedi baba ismi saymalı)

Dedemin dedelerinden, onların dedelerinden bana kadar, her şey, tüm bilgiler sözlü olarak geldi. Ama benden sonra sözlü tarihi koruyacak kimse yok. İnsanlar artık sözlü tarihi, kültürü yeni nesillere aktaramıyor. Bundan dolayı her şeyi uzun yıllar önce yazmaya başladım.