Bir Redkinin Rewan'da Yaşadıkları

Redki aşiretinden Umut, atalarımızın yurdu Rewan'ı, oradaki köylerimizi, yaylarımızı, mezarlarımızı ziyaret etmek için birkaç yıl önce Rewan'a gider.


Alagöz ve Şek ailelerinin eski köyü olan Elegez köyünü ve Hacı Ömer Şek'in dedesi Hacı Hacı Yusuf'un yaptığı Elegez köyündeki Pıra Sonê'yi de ziyarete gider. Pıra Sonê (Sonê Köprüsü) Redki aşireti yaşlıları tarafından sürekli anlatılan meşhur bir köprüdür. O dönem çok zengin olan Hacı Yusuf, büyük paralar harcayarak o köprüyü inşa eder. O kadar sağlam yapar ki, halende ilk günki gibidir.

Umut, büyüklerin anlatımları doğrultusunda, gider köprüyü bulur. Oradaki Êzdi Kürtlere sorar, onlarda halen Pıra Sonê dedikleri belirtirler ama, köprüyü kendi dedelerinin yaptığını söylerler. Oraya giden Redkili de, Hacı Yusuf'un öz torununun torunudur. Çok emin bir şekilde, "Hayır, kesinlikle bunu benim dedem Hacı Yusuf yapmış. Iğdır, Ağrı ve Kars'da herkes bu köprünün hikayesini bilir. Kesin olarak dedemin yaptığı bir köprüdür." Der. Onlarda "hayır, bizim dedemiz yapmış. Ya sen yalan söylüyorsun, yada siz bizim akrabamızsınız" derler.

Redki aşiretinden olan diyor "Benim deden Hacı Yusuf, Redki aşiretindendir. Kesin olarak bu köprüyü o yapmış. Bu köyde, bizim kendi köyümüzdü. Eskiden burada otururduk." der. Elegez köyündeki Kürtler, köy büyüklerinden meydana gelen onlarca yaşlıyı kahveye toplarlar, ve Redki aşiretinden olan Umut'a diyorlar:
"Hele bize Redki aşiretinden bahset, nasıl insanlardır?" derler.

Umut başlar anlatmaya, der:
"Redki aşireti, birbirini fazla sevmez."
Onlar da derler:
"Valla biz de öyleyiz."
Umut der:
"Redki aşiretinden birinin, birisinde parası varsa, utanır, isteyemez."
Bunlar der:
"Valla bizde öyleyiz."
Umut der:
"Redki aşiretinden biri, birisine borçlu ise, onu görünce utanır, kaçar eve saklanır."
Bunlar da gülerek:
"Vallahi bizde öyleyiz." derler.
Umut der:
"Biri, Redki aşiretinden birine vursa, aradan on yılda geçse, Redki gider intikamını alır."
Orada belki yüz kişi, hep bir ağızdan:
"Bizde aynen öyleyiz" derler.

Umut, Redki aşiretinin tüm özelliklerini sayar. Bunlar ona sarılıp, derler:
"Şimdiye kadar belki Türkiye'den yüz kişi geldi, bizimle akraba olduklarını söylediler. Vallahi hiç biri bize bu kadar benzemiyordu. Biz, kesin olarak Redki aşiretindeniz." Derler.

Şimdi de sürekli onu arayıp, "kurap" (amcaoğlu) diye hitap ederler.